Koc-Pol Cat

✨ TROYA – kocia bogini wdzięku, uroku i... hodowlanej precyzji. ✨

Troya to koteczka, która wydaje się być uosobieniem baśniowego piękna. Jej subtelne umaszczenie blue bicolour wygląda jak delikatne pociągnięcie pędzla artysty – harmonijne, doskonałe, przyciągające spojrzenia niczym magnetyczne zaklęcie. Ale Troya to zdecydowanie więcej niż tylko uroda.

Ma w sobie to „coś” – nieuchwytną magię, która sprawia, że człowiek mięknie od pierwszego spojrzenia. To kotka, przy której świat zwalnia, a codzienność staje się odrobinę bardziej wyjątkowa. Jej spojrzenie pełne ciekawości, miękkość ruchów, lekko uniesione wąsiki i ta naturalna, niewymuszona elegancja… Jakby przyszła na świat, by być królową Kociogrodu.

I teraz coś, czym chcę się z dumą podzielić.
Choć Troya to już dziesiąte pokolenie mojej hodowli, powstałe na bazie starannie budowanych przez lata linii, udało mi się osiągnąć coś, co wielu uznałoby za niemal niemożliwe – utrzymanie wysokiej różnorodności genetycznej na poziomie aż 34%.

W świecie, gdzie kolejne pokolenia często zamykają pulę genetyczną, prowadząc do ograniczeń i powielania tych samych schematów, Troya jest dowodem, że odpowiedzialne planowanie i szacunek do pracy hodowlanej przynoszą realne efekty. Utrzymanie takiego wyniku po tylu latach pracy i tylu pokoleniach to prawdziwy sukces – świadectwo tego, że w Kociogrodzie piękno idzie w parze z mądrością i troską o przyszłość rasy.

Ale… jak to w życiu – coś za coś. 😉
Troya, choć cudowna i wyjątkowa, będzie dla mnie pewnym hodowlanym wyzwaniem. Dlaczego? Ma grupę krwi B.
No cóż, kompromisy są wpisane w tę pracę. Kiedy serce mówi „TAK!”, czasem rozum musi po cichu dorzucić: „To będzie wymagało uwagi...”. Ale dla takiej kotki warto.

Bo Troya to nie tylko historia mojej pracy, pasji i marzeń zamkniętych w jednym, mruczącym ciele.
To kotka, która skradła mi serce od pierwszego mruknięcia i już wiem, że zostanie na zawsze.
Z nią każdy dzień jest jak opowieść z baśni – pełen uroku, delikatności i tej niezwykłej kociej magii, dla której tworzy się Kociogród.

A kiedy patrzę w jej oczy, widzę nie tylko moją drogę, moje 10 pokoleń, ale i przyszłość, którą nadal chcę pisać – piękną, świadomą, odpowiedzialną... pełną ragdollowej miłości.